Kısa Bir Anekdot
Yolları aynı yere çıkmasa da ikisi de birbirinden hoşlanmıştı. Kız daha atılgandı çocuğa göre. Çocuk naif ve kibar karakterli görünse de içinde bir aslan yatıyordu. Bu açıkça hissediliyordu. İkisi de heyecanlıydı. Ve o öpücük onları birbirine yaklaştıran ilk adım oldu. Sahil sessizdi. Çıt çıkmıyordu. Sanki dünya durmuştu. Çok güzel bir hava vardı. İkisi de ince giyinmişti ama ortam havayı ısıtmaya yetti. Sarıldılar. Konuştular. Ve bazen kelimeler kifayetsiz kaldı. Hisler havada uçuşuyordu. Derin düşüncelere daldı çocuk. Kız ise daha havai ve eğlenceliydi. Ama beraber her şeyi unuttular. Ne kadar gereksiz olduğunu fark ettiler bazı şeylerin. Ele ele tutuştular ve yürüyüşe başladılar. Uzun kilometrelerce o soğuk havada yürüdüler. Onlara bu hiç koymadı. Çünkü birbirlerine sahiptiler. Ve bu her şeyi çözümlüyordu.