İhanet İyiden Doğar
Günlerden 20.11.2019’du. Çok net hatırlıyorum. En yakın dostum, kardeşim diyebileceğim biriyle buluşacaktım. Dennis. Son 10 yılımı onla geçirdim diyebilirim. İkimizde o kadar çok ortak yön var ki, aslında evlenmememiz için bile bir sebep yok gibi gözüküyor. Nadiren tartışırız ve her zaman ben galip gelirim. O tampon bölge görevi görür. Ben daha çabuk parlarım o beni anında söndürür. O benim küçük itfaiye şefim. Buluşma en sevdiğimiz mekanda gerçekleşecekti. Günlük sıradan konuşmalar yapacaktık muhtemelen. Mekanın adı Here’dı. Hatta hep aynı muhabbet dönerdi. Buraya geliyorsak, anda yaşamak zorundayız. O yüzden durmaksızın konuşurduk, bazen birimiz öyle hızlı konuşurdu ki işten sonra yorgun argın kafası basmaz şekilde olanın bile tüm beyin hücreleri o an yenilerdi ve tam konsantre dinlemeye koyulurdu. Yine öyle günlerden biriydi. Bu sefer yorgun olan kişi ben değildim. O öyle mi değil mi diye kestirmeye çalışırken mekana yaklaşmıştım. Kapıya yönelmeden bir saniye önce baş parmağıma b...