Gerçek Aşk

Bir gün, aslında gerçekten hatırlamıyorum, lösemi olduğumu öğrendim. Daha 6 yaşındaydım. Hayat toz pembeydi. Meğer daha bebekliğimden beri öyleymişim de gizlemiş benden ailem. Ben kim miyim? Adım Kaya. 6 yaşındayken tekrar nükseden lösemi hastalığım yüzünden yine hastaneye yatırıldım. Arkadaşlarımı görmeme izin yok. Top oynama gibi bir lüksüm yok. Sadece eğitimimi sürdürmeye çalışıyorum bir yandan. Sadece ailem beni ziyarete gelebiliyordu. Arkadaşlarıma hasret kalmıştım. Başka kardeşim vardı ama o benden 3 yaş küçüktü. Çoğu şeyin farkında değildi. Çok sosyal bir çocuktum. Herkes beni severdi aslında ama arkadaşlarım beni yarı yolda bıraktı. Çoğu telefonla bile aramaya çalışmadı. 6 yaşından 10 yaşıma kadar doğru düzgün bir dostluk kuramadım kimseyle. Kimi zaman konuşmayı unutmaktan korktum. Çünkü annemle babam da artık küçük kardeşimle ilgilenmekten bana zaman ayıramıyorlardı. Sanki benim çocuk esirgeme kurumuna bırakmışlar gibi hissediyordum. Tek konuştuğum insan bana bakan hemşire ablaydı. Kader abla çok iyi bir insandı. Ve bana hep derdi ki ‘Bazı insanlar diğer insanlara göre çok acı çekerler ilk başta ama sonra o çektikleri acılar onlara birer tecrübe olur gelecekte daha mutlu bir hayata yelken açarlar.’ Onu dinledim hep. Ve bir gün yakındaki bir ilkokuldan beni ziyarete geleceklerini duydum. En güzel kıyafetlerimi giydim. Ve o geldi. O kadar güzel bir kızdı ki, yeşil gözleri ve sarı saçları vardı. beyaz bir elbise içindeydi. Tıpkı kanatsız bir melekti. Yatağımın yanındaki koltğa oturdu. Adı Gökyüzü idi. Bana baktı ve dedi ki ‘O kadar güzel bir yüzün var ki, büyüyünce çok canlar yakacaksın. Bütün kızlar peşinden koşacak.’ Benden 3 yaş küçüktü ama çok olgundu. Ona aşık olmuştum. Ama birbirimize sadece 10 saniye kadar daha baktık ve öğretmeni onu çağırdı. Bir daha o gelmedi. Ama kafama kazımıştım onu. İyileşmem onu görmemden 2 yıl sonra oldu. 12 yaşındaydım. Tek bir şey biliyordum. O kızı bulucağım, diyordum kendime. Onun dediği gibi çok yakışıklı bir genç oldum. Çok sevgilim oldu, çok gezdim, gördüm çoğu şeyi. Liseye başladım. Orası bana yeni şeyler kattı. Piyanoya başladım. Ve bir sevgilim oldu. Artık onu bulmaktan vazgeçmek üzereyken 3. Sınıfa geçtim. Yeni gelenlerin listelerini okuyordum. Ve bir isim, Gökyüzü… o anda delirdim. Sevgilimle kavga etmeye başlamıştık. Ona bu duruman bahsettikten sonra benden ayrılmak istedi. Gökyüzü beni fark etmişti ama o çocuk olduğumu henüz bilmiyordu. Piyano resitalinde bir parça çaldım. Onu mest etmiştim. Ona ilanı aşk edeceğim gün Gökyüzü okulda yoktu. Her gün okula gelen kız yok olmuştu. Müdür yardımcısına gidip sordum. Gökyüzü’nün hastanede yattığını söyledi. Nedenini sorduğunda, Gökyüzü’nün lösemi olduğunu söyledi. Benim hayatımda kararmıştı. Onunla irtibata geçmem gerekiyordu. Nerede olduğunu öğrenip hastaneye onu ziyarete gittim. Danışma bana yardımcı oldu ve ailesi de oradaydı. Onlara onu nereden tanıdığımı anlattım. Çok sevindiler ve onu görmem için beni gönderdiler. Kapı aralıktı, içerisi o kokuyordu. O çocukluktaki gül kokusu… Durumu hiç iyi görünmüyordu. Yanına gittim. ‘Benim ben Kaya’n. Hatırladın mı Gökyüzü? Hani şu peşinden kızları koşturan’ Gözlerini açtı, sesi çıkmadı ama iki damla göz yaşı döküldü. Bir anda tüm değerleri kötüleşti. Kalbi durdu. Hemşire geldi. Hastayı kaybettiklerini söyledi. Gökyüzü’nün annesi dedi ki ‘Seni sayıklayıp duruyordu, hep seni düşündü ölmeden önce. Sen ona bir iyilik yapmak istiyorsan, mutlu yaşa yeter.’ O günden sonra onu hiç unutmadım. Üniversitemi okudum. Kariyerimi de yaptım. Evlendim de. O da yeşil gözlü ve sarışın. Eşime bu anıyı anlattım. Her yıl onun mezarlığına gidiyoruz ailecek. Kızımızın adı Gökyüzü. Çok sağlıklı bir çocuk. Gökyüzü ruhun şaad olsun. Mekanın cennet olsun. Seni hiçbir zaman unutmayacağız.

Comments

Post a Comment

En Çok Okunan

İtiraf

Küçük pıtırcığım, Sen evlilik dışı bir çocuksun. Sana gebe kaldığım gün 18 yaşıma girdiğim gündü. Babanla birbirimize çok aşıktık. 3 yıl sonra senden habersiz evlendik. Şu an 13 yaşındasın. Ben onun papatyası o benim ela gözlümdü. Öyle aşıktık ki, en kalabalık çarşılarda kaybolduğumuzda o beni yasemin kokulu parfümümden bulurdu. Benim için o paha biçilemez bir mücevherdi. Tek kusuru kafa yapısıydı. Bazen çok dar görüşlü olabiliyordu. Ama sevgi dolu bir kalbi vardı. Bana her baktığında kalbim güm güm çarpardı ve biliyor musun aslında o çok sık bakardı bana. Ben her an öyle heyecan dolardım. İçimde tarif edilemez bir aşk düğümü atılmıştı. Koparmadan açılamayacak kadar sıkı bir düğümdü ve zaten zorlanarak yırtıldı. Senin gey olduğunu fark ettim. Ben anladım bunu. Erkek arkadaşlarınla öpüşürdün. Ve kızlardan nefret ederdin. Daha 4 yaşındaydın. Bunu babanla paylaşmak istedim. Ama o seni istemedi. Ben erkek gibi erkek isterim dedi bana. Ben şaşakalmıştım. Sen hiçbir erkekten noksan deği...
Read more

Anahtar

Anahtarımı kontrol ettiğimde yine o saçma manzarayla karşılaştım. Turuncu anahtarlığım çantamın ön gözünde değildi. Annem bugün evde olamayacağını söylemişti. Saat 22.00 dı. Yapacak tek şey karşı dairedeki yeni taşınan kadından yardım istemekti. Çünkü çok iyi bir insan olduğunu annemden duymuştum. Her akşam kedileri ve köpekleri beslediğini ve annemi her gördüğünde onunla içten bir şekilde sohbet ettiğini söylemişti bana. Hatta bir karıncaya bile zarar vermeyecek sağduyuda biri insan derdi. Ben de daha fazla düşünmeden onun kapısını çaldım. Kapıyı tam 3 saniye sonra açtı. Kadının elinde bir kokteyl bardağı vardı. Müzik son ses, evde 10 kişi dans ediyordu. Kadının ağzı içki değil de daha çok kolonya gibi kokuyordu. Konuşması uzun sürmedi: Siz Mrs. Ellen’ın kızı olmalısınız? Biz de tam eğleniyorduk, buyurmaz mısınız? Aa aslında çok isterim. Çünkü bugün annem evde yok. Ben de anahtarı ofiste unutmuşum. Annem gelene kadar sizinle vakit geçirmeyi düşünmüştüm. Çünkü bildiğim tek siz vars...
Read more

Yat Macerası

  Kocaman yuvarlak bir masanın etrafında toplanmışız. Ablam, annem, en yakın arkadaşım ve ismini bilmediğim birkaç şahısla birlikte kendi aldığım yatımda bir ziyafetteyiz. Yemekte annemin hazırladığı, el emeğini çokça kattığı, dolma kısır ve benzeri tabaklar var. Herkes çok aç ve durmadan yemek yiyor.     Henüz denize açılmamışken bir misafir geliyor. Gelen kişi a101 çalışanı bir kadın. Geçen eşim bir dolap almıştı yattaki odamıza ama kurulum yaparken eksik parça çıkmıştı. Onu getirmek için gelmiş. İçim rahat etmedi. Yat gezisine onu da çağırdım. Güzelce yedik birlikte. Tatlı bir kızdı. Sonra yat harekete geçti. Buzullara doğru gidiyorduk. Ben bir güverteye çıktım. Bir baktım halam klimayı açıp bırakmış. Zaten     kuruş kazanıyorum bir de boşuna klima açıyorlar. Pes doğrusu. Bir anda buzullara ulaşıyoruz. Ve dışarıda penguenler bizi selamlıyor. Sanki gerçek değil gibiler. Çok orijinaller.Sonra içeri dönüyorum. Uyanıyorum. Kendimi evimde     buluyorum. ...
Read more

Clara’nın Olağanüstü Hikayesi

Yemyeşil bir nisan ayında Clara Patrick her şeyden habersiz, her zamanki gittiği kafeden, her zamanki sütlü kahvesini alacakken, çok şiddetli bir deprem süregelir. Bu depremin değeri 7.2 dir ve evler çok sarsılmıştır ve neredeyse her bina göçük halindedir. Fakat o küçük kahveciye hiçbir şey olmamıştır. Elinde kahvesini tutarken sıcak karton kutu havaya sıçrayıp tavana çarpıp, yan duvarlarda 12 kez sektikten sonra yere, tam da Clara’nın rahmetli annesinden kalma botlarının üstüne dökülmüştür. Clara depreme mi botlara mı üzüleyim derken daha kötü bir şey olmuştur. Kafasının üstündeki heybetli avizeyi kendisini kıl payıyla ıskalayacak biçimde gördükten sonra yere düşüp bayılmıştır. Ya da tam tersi. İşte bayılıp yere düşmüştür. Her zaman orada çalışan Tom da kızı kucaklayıp hemen yan binadaki hastaneye götürmüştür. Kızın uyanması yaklaşık 23 saat 59 dakika 59 saniye sürmüştür. Uyandığı anda hafızası tamamen format atılmış bir bilgisayar gibidir. Gördüğü kahveci Tom’u babası sanmıştır. Ve ö...
Read more

Tam da Kalbime

 Tutkuyla bağlanmaktı Belki de arzuların çakışması Tam bir şimşek gibi Ya da kuş gibi şakıması Yıldırım düştü sanki  Hayır o tepeye değil Tam da kalbime Zıt kutuplar, zıt kalıplar Yağmuru çekti  Ve tüm ormana yağdı İstediğini elde etti Dünya sustu Yağdı yarın yokmuşçasına  Ve söndü  Kalbimdeki yangın.
Read more