Çay Koşturur

Koşmaya neden başladığımı hatırlamıyorum? Neden korktum ki? Her neyse her şey saat üç sularında oldu. Öğleden sonra üç yani. Kadıköy’deydim. Her zamanki mekandaydım. Hani derler ya hiç beklemediğin anda gerçekleşir her şey. Resmen onun gibi bir şey oldu. Oturmuşum Jane Austen ablamızın Emma kitabını bilmem kaçıncı kez okuyorum, kaldırıma gözüm çarptı. Dikkatimi dağıttı. Hani orada bir şey  olsa ilgi çekici tamam diyeceğim. Ama in cin top oynuyor. Herkes sanki siestada. Bir rüzgar esti. Lodos mudur nedir işte. Her neyse, saçlarım uçuştu falan. Sonra bir çay istedi canım. Garsona el ettim, bir kelime bile etmeden çay siparişini verdim. Bu detayı da niye paylaştıysam sizinle? Sonra olaylar bir anda yavaş çekim gerçekleşmeye başladı. Çay bana doğru geliyordu. Karşı konulmaz bir şekilde elimi uzatacaktım ki, o anda dengemi kaybettim. Çayı vereyim derken garson elime döktü çayı. Elim yanmadı, kavruldu, pişti, morardı. Elim çok acıdı. Ben tepki veremeden koşmaya başladım. Hala koşuyorum. Zaten sabah spor yapamadım diye üzülmüştüm. Hesabı da mekana kitlemiş oldum. İki-üç tost yemişimdir. Neyse canım anı oldu işte. Elimde acımıyor artık, nasıl koştuysam şimdi moda sahilindeyim ve denizin içine atladım. Su da soğukmuş zaten. Oh mis gibi deniz havası, selamlar olsun martı kardeşler. 

Comments

En Çok Okunan

İtiraf

Anahtar

Yat Macerası

Clara’nın Olağanüstü Hikayesi

Tam da Kalbime