Batan Gemiler Karaya Yanaştı

İşsizliğimde geçen zaman ömrümden 4 yıl götürdü. Yani öyle hissettirdi. Ne 3 yıl kadar az, ne de 5 yıl kadar yüce bir zamandı. İşim için paha biçilmez bir elmas değerindeydim. Evet. Resmen bir mücevherat. Daha 3 ay oldu. Yaptığım iş bir nevi müzisyenlikti. Yani öyle de denemez ama danışmanlık gibi bir şeydi. Müzisyen danışmanı gibi. Kısıtlı konularda diyelim. Örnek verecek olursam, ruh halleri hakimiyeti gibiydi. Müzisyenler sahneye çıkarken endişeli zamanlar yaşarlar. Bu anlara tanık olup onlara motivasyon konuşması yapıyordum. Ama benim ajansım en iyisiydi. Ne çok ünlü ne de sokakta görsen hiç tanıyanı olmayan kişilere denk gelmedim tanrıya şükür. Ama bu benim için çok güzel bir duyguydu. Bazılarıyla sevgili bile oldum. Zaten olay da orada koptu.
Normalde bana herkesin özgeçmişini sayfalar dolusu verirlerdi. Fakat bu sonuncu ünlü şarkıcı Logan Clark (tanımıyorsunuzdur) bazı bilgilerini vermemiş. Örnek vermek gerekirse, evli ve 3 çocuk babası olduğu gibi birtakım bilgiler. Yani bunu öğrenememek büyük bir sıkıntı değil gibi geldi. Her neyse işte, sonra bana asılmaya başladı. 3 aydır yeni bir ilişkim olmamıştı. Ben de damdan düşer gibi atladım bu duruma. Ve tam 4 ay bunu sürdürdük. Ben artık onun işini bile yapmıyordum ama hala görüşüyorduk. Çok büyük destek oldum ona. Hakkımı ödeyemez. Ve bir cumartesi sabahı onu aradım. Ve kim açtı dersiniz? Karısı. Yani o zaman öğrendiğim. Hani 3 çocuk annesi olan. Evet evet. Ve bunun duyulması kariyerinin içine edeceği için, ajansla anlaştı. Ve beni kovdurdu. Ekmeğim ellerimden uçup gitti. Başka ne iş yaparım bilmiyorum. Eğitimimi yarıda bıraktım. Oysa hukuk okuyacaktım. Hayat ellerimden kayıp gidiyordu.
Yolda her iş ilanına bakar bir şekilde hızlı adımlarla fırıl fırıl ilerliyordum. Ve sonra yere baktım. Parıldayan bir şey vardı. Ve küt,pat, çat. Kafamı direğe çarpmıştım. Frontal kemiğim kötü durumdaydı. Neyseki beyin hasarı söz konusu değildi. Ama kısa süreliğine hafıza kaybı yaşadım. Bir an her şeyi unutmuştum. Manyak bir düşünce haliydi. Herkese bakıp duruyordum. İşten çıkartıldıktan sonra bir daha görüşmediğim annem ve kardeşim Jo gelmişti. Hastanede dolanıp arada kahkaha atıyordum. Her neyse gerçeğin tak ettiği an dünyaya geri döndüğümü düşündüm.

Keşke ben de normal sevgililere sahip olsaydım. Annem hafıza kaybım geçince cebime bir şey sıkıştırdı. Bıraktığım okuldan gelen bir mektuptu. Annem benim için okula tekrardan başvurmuş ve benim adımdan bir mektup yazmış. Kabul edilmiş olduğum yazıyordu. İnanamadım. Şok olmuştum. Yıllardır yaptığım yanlıştan dönebilecek olmak. Bu muhteşem bir şey. Hatta seçim bile yapabilecektim. Politik bilimler ya da hukuk. Ben de dedim ki okumuşken çift ana dal yaparım!  Azla yetinmeyeceğim. 

Comments

En Çok Okunan

İtiraf

Anahtar

Yat Macerası

Clara’nın Olağanüstü Hikayesi

Tam da Kalbime