Biyolojik Silah

Kapana kısılmış bir fare gibi hissediyordum. Labirentte kendimi kaybetmişim gibi. Bu pisliği nasıl temizlerim bilemiyorum. Ama bu sefer faka bastığıma eminim. Son görevimi yerine getiremem değildi asıl büyük sıkıntı. Bilgileri yanlış kişiye transfer etmemdeydi. Bu beni içeri sokacak kadar büyük bir olaydı. Bunu bilerek yapmamış olmam beni idamdan kurtarabilirdi. Gerçi ülkemizde yasal suçların sonuçları şu ana kadar sadece bir kez idamla sonuçlanmıştı. Bu da 2 bin yıl önceydi. Tarihi yazıtlarda bulunmuştu. Beni ancak içeri tıkabilirlerdi. Süresi beni ilgilendirmiyordu. Birkaç yöntem elimin altındaydı. Bu büyük biyolojik mucizelere olan zaafım olmasaydı, büyük bir ihtimalle daha önce hayatıma son verilirdi. Neyseki 10 yıl öncesine ait zaman kapsülü silahına hala sahibim. İkinci kullanışım olacak. Geçenki gerçekten hayatımı kurtarmıştı. Suçlanmam boşaydı ve bana 30 yıl hapis cezası verilmişti. Ama içtiğim o hap sayesinde sadece iki saniyede, rezidansımın içinde buldum kendimi. İlginç olan şu ki yaşanan hatıralar aklınıza geliyor. Fakat sanki onları deneyimlememiş gibi hissediyorsunuz. Aynı zamanda darp izleri falan da bedeniniz de oluyor ama adeta hiçbir şey yapılmamış gibi hissediyorsunuz.
Dava benim aleyhime sonuçlandı. 20 dakika sonra son bir kez sevgilimle görüşmeme izin verildi. Ondan gizli ilacı alıp sanki bir şekermişçesine emmeye başladım. Her şey eskisi gibiydi. fakat bu sefer bir değişiklik vardı. Ben sokakta dilenirken buldum kendimi. Hava tahminen -3 dereceydi, ayaklarım çıplak, önümde para konması için koyulmuş bir karton kutu ve beş kuruşsuz ben o soğukta orada tir tir titriyordum. Elimi yan cebime attım telefonum yoktu. Ne bir cüzdan ne bir şey. Arka cebime baktım. Bir kartvizit vardı. Kendi kartvizitim. Ajanken kullandığım takma isim yazıyordu. ‘Snowball’ du adım. Muhtemelen on dakika sonra soğuktan donduğumu düşünüyorken, bir araba durdu. Üstünde ne yazdığını seçemedim. Uzaktaydı. Yolun karşı tarafındaydı ve benim uzak gözlüğüm yanımda değildi. Sanki tek eksik o gibi bir de söyleniyorum. Bana doğru geldiğini düşündüm iki kişi vardı. Yaklaştıkça bir anlam kazanır diye düşündüm. Ama tanıyamadım. ‘Kimliğini göster’ dedi bir tanesi. Belli ki polislerdi. Ben de elim de avucumda olan tek kağıt parçasını yani ajan kartvizitimi verdim. Adam şaşırdı. Ve ikisi beni arabaya götürdü. Yürüyemiyordum. Ayaklarım donmuş gibiydi. Arabaya bindik, iki kendi arasında konuşmaya başladı. Beni tamamen görmezden geliyorlardı. Aslında sıcak bir yerde olmak iyi gelmişti. Mayışmış olmalıyım ki, uyuya kaldım arabada. Kalktığımda kendim polis karakolunda buldum. Beni sorguya çekmeye gelmiş 3 polis vardı. biri benim ayılmamı bekliyormuş. ‘Evet esas konuya gelelim, senin adında biri yok. Sen kimsin?’dedi. Ben afallamıştım. ‘Ben Chris Letoon, eskiden istihbarattaydım efendim. İki kez suçlandım ve daha sonra hapse atıldım. Ama hala yaşıyorum.’dedim. ‘Elimizdeki rapora göre sen 5 yıl önce ölmüşsün. Zaten yaşında 89’muş. Çok fazla hastalığın varmış. Kalp krizinden öbür dünyaya göçmüşsün’ ‘Bir yanlışınız olmalı beyefendi. İmkanı yok ben hala yaşıyorum ve yaşım, yaşım… Yaşımı bilmiyorum. Biz hangi yıldayız?’ ‘2040’ ‘1946 doğuluyum efendim’ ‘Ama sen çok genç görünüyorsun. Bu imkansız’ ‘Ben bir biyolojik silah sayesinde böyleyim’ ‘Bunu nasıl başardın bilmiyorum ama insanlar yıllarca genç kalmanın yollarını aradılar. Senin ürettiğin bir şey mi bu?’ ‘Aslında pey sayılmaz, ajanken kullanmamız gerekirse diye üretilmiş bir silahtı. Fakat kimse kullanmaya yeltenmedi ya da ihtiyaç duymadı. Ben de kullanırsam ne kaybederim diye düşündüm ve kullandım. Kötü bir senaryo yaşarsam kullanırım demiştim. Gerektiği bir zamanda kullandım ve sonra böyle bir durum oldu. Kanıt olarak da ben varım. Biyolojik yaşımı merak ediyorum aslında…’
O günden sonra çok ünlü bir gençleşme uzmanı oldum. Haplarım dünyaca en ünlü biyolojik ilaçlar oldu. Çok mutluyum. İstihbarat bana artık telif ödüyor. Hayat bana güzel…


Comments

Post a Comment

En Çok Okunan

İtiraf

Küçük pıtırcığım, Sen evlilik dışı bir çocuksun. Sana gebe kaldığım gün 18 yaşıma girdiğim gündü. Babanla birbirimize çok aşıktık. 3 yıl sonra senden habersiz evlendik. Şu an 13 yaşındasın. Ben onun papatyası o benim ela gözlümdü. Öyle aşıktık ki, en kalabalık çarşılarda kaybolduğumuzda o beni yasemin kokulu parfümümden bulurdu. Benim için o paha biçilemez bir mücevherdi. Tek kusuru kafa yapısıydı. Bazen çok dar görüşlü olabiliyordu. Ama sevgi dolu bir kalbi vardı. Bana her baktığında kalbim güm güm çarpardı ve biliyor musun aslında o çok sık bakardı bana. Ben her an öyle heyecan dolardım. İçimde tarif edilemez bir aşk düğümü atılmıştı. Koparmadan açılamayacak kadar sıkı bir düğümdü ve zaten zorlanarak yırtıldı. Senin gey olduğunu fark ettim. Ben anladım bunu. Erkek arkadaşlarınla öpüşürdün. Ve kızlardan nefret ederdin. Daha 4 yaşındaydın. Bunu babanla paylaşmak istedim. Ama o seni istemedi. Ben erkek gibi erkek isterim dedi bana. Ben şaşakalmıştım. Sen hiçbir erkekten noksan deği...
Read more

Anahtar

Anahtarımı kontrol ettiğimde yine o saçma manzarayla karşılaştım. Turuncu anahtarlığım çantamın ön gözünde değildi. Annem bugün evde olamayacağını söylemişti. Saat 22.00 dı. Yapacak tek şey karşı dairedeki yeni taşınan kadından yardım istemekti. Çünkü çok iyi bir insan olduğunu annemden duymuştum. Her akşam kedileri ve köpekleri beslediğini ve annemi her gördüğünde onunla içten bir şekilde sohbet ettiğini söylemişti bana. Hatta bir karıncaya bile zarar vermeyecek sağduyuda biri insan derdi. Ben de daha fazla düşünmeden onun kapısını çaldım. Kapıyı tam 3 saniye sonra açtı. Kadının elinde bir kokteyl bardağı vardı. Müzik son ses, evde 10 kişi dans ediyordu. Kadının ağzı içki değil de daha çok kolonya gibi kokuyordu. Konuşması uzun sürmedi: Siz Mrs. Ellen’ın kızı olmalısınız? Biz de tam eğleniyorduk, buyurmaz mısınız? Aa aslında çok isterim. Çünkü bugün annem evde yok. Ben de anahtarı ofiste unutmuşum. Annem gelene kadar sizinle vakit geçirmeyi düşünmüştüm. Çünkü bildiğim tek siz vars...
Read more

Yat Macerası

  Kocaman yuvarlak bir masanın etrafında toplanmışız. Ablam, annem, en yakın arkadaşım ve ismini bilmediğim birkaç şahısla birlikte kendi aldığım yatımda bir ziyafetteyiz. Yemekte annemin hazırladığı, el emeğini çokça kattığı, dolma kısır ve benzeri tabaklar var. Herkes çok aç ve durmadan yemek yiyor.     Henüz denize açılmamışken bir misafir geliyor. Gelen kişi a101 çalışanı bir kadın. Geçen eşim bir dolap almıştı yattaki odamıza ama kurulum yaparken eksik parça çıkmıştı. Onu getirmek için gelmiş. İçim rahat etmedi. Yat gezisine onu da çağırdım. Güzelce yedik birlikte. Tatlı bir kızdı. Sonra yat harekete geçti. Buzullara doğru gidiyorduk. Ben bir güverteye çıktım. Bir baktım halam klimayı açıp bırakmış. Zaten     kuruş kazanıyorum bir de boşuna klima açıyorlar. Pes doğrusu. Bir anda buzullara ulaşıyoruz. Ve dışarıda penguenler bizi selamlıyor. Sanki gerçek değil gibiler. Çok orijinaller.Sonra içeri dönüyorum. Uyanıyorum. Kendimi evimde     buluyorum. ...
Read more

Clara’nın Olağanüstü Hikayesi

Yemyeşil bir nisan ayında Clara Patrick her şeyden habersiz, her zamanki gittiği kafeden, her zamanki sütlü kahvesini alacakken, çok şiddetli bir deprem süregelir. Bu depremin değeri 7.2 dir ve evler çok sarsılmıştır ve neredeyse her bina göçük halindedir. Fakat o küçük kahveciye hiçbir şey olmamıştır. Elinde kahvesini tutarken sıcak karton kutu havaya sıçrayıp tavana çarpıp, yan duvarlarda 12 kez sektikten sonra yere, tam da Clara’nın rahmetli annesinden kalma botlarının üstüne dökülmüştür. Clara depreme mi botlara mı üzüleyim derken daha kötü bir şey olmuştur. Kafasının üstündeki heybetli avizeyi kendisini kıl payıyla ıskalayacak biçimde gördükten sonra yere düşüp bayılmıştır. Ya da tam tersi. İşte bayılıp yere düşmüştür. Her zaman orada çalışan Tom da kızı kucaklayıp hemen yan binadaki hastaneye götürmüştür. Kızın uyanması yaklaşık 23 saat 59 dakika 59 saniye sürmüştür. Uyandığı anda hafızası tamamen format atılmış bir bilgisayar gibidir. Gördüğü kahveci Tom’u babası sanmıştır. Ve ö...
Read more

Tam da Kalbime

 Tutkuyla bağlanmaktı Belki de arzuların çakışması Tam bir şimşek gibi Ya da kuş gibi şakıması Yıldırım düştü sanki  Hayır o tepeye değil Tam da kalbime Zıt kutuplar, zıt kalıplar Yağmuru çekti  Ve tüm ormana yağdı İstediğini elde etti Dünya sustu Yağdı yarın yokmuşçasına  Ve söndü  Kalbimdeki yangın.
Read more