Kamuran Teyze


Aynı uyuşturucu tacirinin yanına gitmem bir ayımı aldı. Ancak o kadar dayanabildim. Köşe başında bulunan bir büfenin işletmecisiydi adam aslında. Ayın sonu artık bağımlılık çanları çalıyordu. Param az olduğu için az bir miktarda alabilmiştim. Bu sefer oynadığım son kumardan indirdiğim, helal olmayan ama olmasına zaten ihtiyaç duymadığım için vicdanımın rahat olduğu, ganimetle alacaktım. Çok bir şey değildi aslında ama standartların bir tık üstündeydi. Kendime bir çekidüzen verdikten sonra param cebimde kafam rahat, vicdanımın olmadığı ama rahat olduğu gerçeğini belirtmeden geçemem, bir şekilde yola koyuldum.
Mahallemiz eski bir yerleşim yeri olduğu için herkes birbirini tanır. Aynı zamanda hep ilklere ev sahipliği yapar. Misal ilk telefon bizim mahallede kullanılmıştır. Hatta bu özelliğinden dolayı semtimizin eskicileri bir müze açtı. Adı da Kamalakanatrallalşi (umarım böyle bir sözcük dünyada yoktur) mahallemizin. İlk Homo erectus koymuş bu ismi. Düşünün biz Homo sapiens olduğumuz için onlarda sonraki türüz. Bu da demek oluyor ki, gerçek insan türünden önce de bizim semt varolmuştu.
Uzun lafın kısası mahalleyi severim. Ama işte dedikodu kolay yayılıyor buralarda. Yerin kulağı yok burada, çünkü her yerde megafon var herkes megafon yakınında yanlışlıkla bir konuşsun bütün mahalleye malzeme oluyor. Ben bir keresinde mahalledeki sevgilimden olmuştum. Böyle cins bir mahalleyiz. Zaten beni uyuşturucuya başvurtan da biraz bu. Kafamı dinlemek falan. Rahatsız ediyor herkesin birbiriyle bu kadar iç içe olması.
Çok sevgi dolu bir ailede büyümedim. Açık söyleyeyim. Ama bu semtin güzel bir özelliği vardı. Çocukların hiçbiri iyi bir aileye sahip değildi. Ondan hızlıca büyüdük. Olgunlaştık. Misal ben bağlanma sorunu yaşayan biri olmadım. 5 uzun metraj 2 kısa metraj ilişkim oldu sadece birinde aldattım o da benim bok yemem. Kısa sürenlerde de kızlar beni terk etmişti zaten. Suçlu ben değildim. Her neyse uyuşturucuya başladım. Gerçi ona başladıktan sonra artık pek ne dediğimi duyumsayamaz oldum. Pek aklım ermiyor. Neymiş şey diyorlar ya siz anlarsınız, siz gençsiniz. He bilim diyor ki uyuşturucu beyin hücrelerini öldürür. Külliyen yalan bence. Bir kere benim beynimin hücresi ölseydi ben ölürdüm. Yaşayamazdım. Kaldı ki ben yaşıyorum. Demek ki devam edeyim.
Üç dakika sonra sevgilimle buluşucağım. Yani tacirle. HAHA. Ne sandınız ki? Şu anda görüş alanımda. Bir saniye elinde 40 gramlık eroin var ve onu beyaz baş örtülü pazar çantalı kadına veriyor. Yoksa o bir erkek mi? Hayır hiç de bile. Bizim Kamuran teyze o. Tabii tabii o. İnanamıyorum. Kadına ne yaşattıysa geliniyle torunu... Kadın kendine eroine vermiş. Kadına sormadan edemedim. Keş gibi de durmuyordu. “Teyze burun mu daha iyi damar mı karar veremedim sen ne yapıyorsun?” “Ben yutuyorum yavrum. Ben ikisini de denedim ama kafam iyi olmadı.İlaçlarla iyi gidiyor. O yüzden avuçla yutuyorum öyle kafam güzel oluyor yavrum.” O gün kendime dedim ki... Bir şey diyemedim bıraktım kullanmayı ya direk buna sevk etti beni teyze. Teyze içiyorsa dedim bunun havası kalmamış. Ne bir bağımlılık kaldı ne bir arzu. Oh be çok sağlıklıyım!

Comments

Post a Comment

En Çok Okunan

İtiraf

Küçük pıtırcığım, Sen evlilik dışı bir çocuksun. Sana gebe kaldığım gün 18 yaşıma girdiğim gündü. Babanla birbirimize çok aşıktık. 3 yıl sonra senden habersiz evlendik. Şu an 13 yaşındasın. Ben onun papatyası o benim ela gözlümdü. Öyle aşıktık ki, en kalabalık çarşılarda kaybolduğumuzda o beni yasemin kokulu parfümümden bulurdu. Benim için o paha biçilemez bir mücevherdi. Tek kusuru kafa yapısıydı. Bazen çok dar görüşlü olabiliyordu. Ama sevgi dolu bir kalbi vardı. Bana her baktığında kalbim güm güm çarpardı ve biliyor musun aslında o çok sık bakardı bana. Ben her an öyle heyecan dolardım. İçimde tarif edilemez bir aşk düğümü atılmıştı. Koparmadan açılamayacak kadar sıkı bir düğümdü ve zaten zorlanarak yırtıldı. Senin gey olduğunu fark ettim. Ben anladım bunu. Erkek arkadaşlarınla öpüşürdün. Ve kızlardan nefret ederdin. Daha 4 yaşındaydın. Bunu babanla paylaşmak istedim. Ama o seni istemedi. Ben erkek gibi erkek isterim dedi bana. Ben şaşakalmıştım. Sen hiçbir erkekten noksan deği...
Read more

Anahtar

Anahtarımı kontrol ettiğimde yine o saçma manzarayla karşılaştım. Turuncu anahtarlığım çantamın ön gözünde değildi. Annem bugün evde olamayacağını söylemişti. Saat 22.00 dı. Yapacak tek şey karşı dairedeki yeni taşınan kadından yardım istemekti. Çünkü çok iyi bir insan olduğunu annemden duymuştum. Her akşam kedileri ve köpekleri beslediğini ve annemi her gördüğünde onunla içten bir şekilde sohbet ettiğini söylemişti bana. Hatta bir karıncaya bile zarar vermeyecek sağduyuda biri insan derdi. Ben de daha fazla düşünmeden onun kapısını çaldım. Kapıyı tam 3 saniye sonra açtı. Kadının elinde bir kokteyl bardağı vardı. Müzik son ses, evde 10 kişi dans ediyordu. Kadının ağzı içki değil de daha çok kolonya gibi kokuyordu. Konuşması uzun sürmedi: Siz Mrs. Ellen’ın kızı olmalısınız? Biz de tam eğleniyorduk, buyurmaz mısınız? Aa aslında çok isterim. Çünkü bugün annem evde yok. Ben de anahtarı ofiste unutmuşum. Annem gelene kadar sizinle vakit geçirmeyi düşünmüştüm. Çünkü bildiğim tek siz vars...
Read more

Yat Macerası

  Kocaman yuvarlak bir masanın etrafında toplanmışız. Ablam, annem, en yakın arkadaşım ve ismini bilmediğim birkaç şahısla birlikte kendi aldığım yatımda bir ziyafetteyiz. Yemekte annemin hazırladığı, el emeğini çokça kattığı, dolma kısır ve benzeri tabaklar var. Herkes çok aç ve durmadan yemek yiyor.     Henüz denize açılmamışken bir misafir geliyor. Gelen kişi a101 çalışanı bir kadın. Geçen eşim bir dolap almıştı yattaki odamıza ama kurulum yaparken eksik parça çıkmıştı. Onu getirmek için gelmiş. İçim rahat etmedi. Yat gezisine onu da çağırdım. Güzelce yedik birlikte. Tatlı bir kızdı. Sonra yat harekete geçti. Buzullara doğru gidiyorduk. Ben bir güverteye çıktım. Bir baktım halam klimayı açıp bırakmış. Zaten     kuruş kazanıyorum bir de boşuna klima açıyorlar. Pes doğrusu. Bir anda buzullara ulaşıyoruz. Ve dışarıda penguenler bizi selamlıyor. Sanki gerçek değil gibiler. Çok orijinaller.Sonra içeri dönüyorum. Uyanıyorum. Kendimi evimde     buluyorum. ...
Read more

Clara’nın Olağanüstü Hikayesi

Yemyeşil bir nisan ayında Clara Patrick her şeyden habersiz, her zamanki gittiği kafeden, her zamanki sütlü kahvesini alacakken, çok şiddetli bir deprem süregelir. Bu depremin değeri 7.2 dir ve evler çok sarsılmıştır ve neredeyse her bina göçük halindedir. Fakat o küçük kahveciye hiçbir şey olmamıştır. Elinde kahvesini tutarken sıcak karton kutu havaya sıçrayıp tavana çarpıp, yan duvarlarda 12 kez sektikten sonra yere, tam da Clara’nın rahmetli annesinden kalma botlarının üstüne dökülmüştür. Clara depreme mi botlara mı üzüleyim derken daha kötü bir şey olmuştur. Kafasının üstündeki heybetli avizeyi kendisini kıl payıyla ıskalayacak biçimde gördükten sonra yere düşüp bayılmıştır. Ya da tam tersi. İşte bayılıp yere düşmüştür. Her zaman orada çalışan Tom da kızı kucaklayıp hemen yan binadaki hastaneye götürmüştür. Kızın uyanması yaklaşık 23 saat 59 dakika 59 saniye sürmüştür. Uyandığı anda hafızası tamamen format atılmış bir bilgisayar gibidir. Gördüğü kahveci Tom’u babası sanmıştır. Ve ö...
Read more

Tam da Kalbime

 Tutkuyla bağlanmaktı Belki de arzuların çakışması Tam bir şimşek gibi Ya da kuş gibi şakıması Yıldırım düştü sanki  Hayır o tepeye değil Tam da kalbime Zıt kutuplar, zıt kalıplar Yağmuru çekti  Ve tüm ormana yağdı İstediğini elde etti Dünya sustu Yağdı yarın yokmuşçasına  Ve söndü  Kalbimdeki yangın.
Read more