Sevgi Çemberi

Saatin iki çubuğu, akrep ile yelkovan. Düşündüm de iki zıt karakter gibi. Biri yavaş ilerliyor diğeri hızlı. Biri kısa diğeri uzun. Düşününce kısa süren şeylerin etkisi daha çok kalıyor kafada. Anlık olaylar insanları derinden etkileyebiliyor. Uzun bir süre gerçekleşen durumlar, ne bileyim daha alışılmış geliyor ve insan bir süre sonra bu durumu çok tek düze buluyor yani üstünde durmuyor. Hayat bana göre bu iki kategoride olan olaylarla süregelen bir yığın gibi. Fotoğraf albümü gibi. Birer birer saklanmış anılar var beyin arşivlerimizde. Kimimizin hafızası çok kuvvetli, mesela ben. Kimisi balık hafıza. Ama ortak bir paydada birleşiyoruz. Hepimizin etkilendiği durumlar söz konusu. Hani derler ya ‘Ölmeden önce yaşamım bir film şeridi gibi gözümün önünden geçti’ diye. Demek oluyor ki biz unutuyoruz ama her şey kayıtlı. Beyin bedava misali. Benim üstünde durmak istediğim olay birazcık anlık olaylarda. Bir bakışma, bir dokunuş, bir öpücük veya kısacık bir sohbet. Kırk yıllık hatırı olan kahveden içmek biriyle. Ne bileyim materyalizmin fink attığı çok da kocaman olmayan bu insan gezegeninde, bu küçük şeyler insanları manevi açıdan besleyen ögeler arasında. İlk öpücük de ayrı bir olay. Tadanlar daha iyi bilirler ama hiç yapmamış olanların hep istediği bir şeydir. Bazen düşünüyorum. Öpüşmek dudak veya yanak yerine, kulaklarımızı karşılıklı sürtmek veya efendime söyleyeyim göbekleri çarptırmak gibi eylemlerle davranışa dönüşseydi yine çok normal gelir miydi? Yani şunu demeye çalışıyorum, kim buldu bu öpüşmeyi? İcat eden kim kardeşim? Ben karar olarak karşıyım desem anti-öpüşen diye dernek falan kursam, bu sevgi çemberinde kaç kişiyi elimine ederim? Slogan da şöyle olsa ‘Öpüşmeye ne gerek var, el ele yürümek varken?’ falan. Ya da anti-dokunan olsam, insanlardan korktuğum gibi bir gerekçe sunsam. Daha arttırabiliriz. Ama sokağa çıkıp sorsam bir kişi bile bana katılmayı kabul etmez. Çünkü sevgi tüm kitleleri ayaklandıran aynı zamanda coşturan bir tema. Şiirlerin, filmlerin ve kitapların konusu. Küçükken hep düşünürdüm, neden her filmde aşk var diye. Düşününce ve biraz yaş alınca yıllardan insan diyor ki ‘Neden bazı filmlerde sevgi yok?’

Comments

Post a Comment

En Çok Okunan

İtiraf

Küçük pıtırcığım, Sen evlilik dışı bir çocuksun. Sana gebe kaldığım gün 18 yaşıma girdiğim gündü. Babanla birbirimize çok aşıktık. 3 yıl sonra senden habersiz evlendik. Şu an 13 yaşındasın. Ben onun papatyası o benim ela gözlümdü. Öyle aşıktık ki, en kalabalık çarşılarda kaybolduğumuzda o beni yasemin kokulu parfümümden bulurdu. Benim için o paha biçilemez bir mücevherdi. Tek kusuru kafa yapısıydı. Bazen çok dar görüşlü olabiliyordu. Ama sevgi dolu bir kalbi vardı. Bana her baktığında kalbim güm güm çarpardı ve biliyor musun aslında o çok sık bakardı bana. Ben her an öyle heyecan dolardım. İçimde tarif edilemez bir aşk düğümü atılmıştı. Koparmadan açılamayacak kadar sıkı bir düğümdü ve zaten zorlanarak yırtıldı. Senin gey olduğunu fark ettim. Ben anladım bunu. Erkek arkadaşlarınla öpüşürdün. Ve kızlardan nefret ederdin. Daha 4 yaşındaydın. Bunu babanla paylaşmak istedim. Ama o seni istemedi. Ben erkek gibi erkek isterim dedi bana. Ben şaşakalmıştım. Sen hiçbir erkekten noksan deği...
Read more

Anahtar

Anahtarımı kontrol ettiğimde yine o saçma manzarayla karşılaştım. Turuncu anahtarlığım çantamın ön gözünde değildi. Annem bugün evde olamayacağını söylemişti. Saat 22.00 dı. Yapacak tek şey karşı dairedeki yeni taşınan kadından yardım istemekti. Çünkü çok iyi bir insan olduğunu annemden duymuştum. Her akşam kedileri ve köpekleri beslediğini ve annemi her gördüğünde onunla içten bir şekilde sohbet ettiğini söylemişti bana. Hatta bir karıncaya bile zarar vermeyecek sağduyuda biri insan derdi. Ben de daha fazla düşünmeden onun kapısını çaldım. Kapıyı tam 3 saniye sonra açtı. Kadının elinde bir kokteyl bardağı vardı. Müzik son ses, evde 10 kişi dans ediyordu. Kadının ağzı içki değil de daha çok kolonya gibi kokuyordu. Konuşması uzun sürmedi: Siz Mrs. Ellen’ın kızı olmalısınız? Biz de tam eğleniyorduk, buyurmaz mısınız? Aa aslında çok isterim. Çünkü bugün annem evde yok. Ben de anahtarı ofiste unutmuşum. Annem gelene kadar sizinle vakit geçirmeyi düşünmüştüm. Çünkü bildiğim tek siz vars...
Read more

Yat Macerası

  Kocaman yuvarlak bir masanın etrafında toplanmışız. Ablam, annem, en yakın arkadaşım ve ismini bilmediğim birkaç şahısla birlikte kendi aldığım yatımda bir ziyafetteyiz. Yemekte annemin hazırladığı, el emeğini çokça kattığı, dolma kısır ve benzeri tabaklar var. Herkes çok aç ve durmadan yemek yiyor.     Henüz denize açılmamışken bir misafir geliyor. Gelen kişi a101 çalışanı bir kadın. Geçen eşim bir dolap almıştı yattaki odamıza ama kurulum yaparken eksik parça çıkmıştı. Onu getirmek için gelmiş. İçim rahat etmedi. Yat gezisine onu da çağırdım. Güzelce yedik birlikte. Tatlı bir kızdı. Sonra yat harekete geçti. Buzullara doğru gidiyorduk. Ben bir güverteye çıktım. Bir baktım halam klimayı açıp bırakmış. Zaten     kuruş kazanıyorum bir de boşuna klima açıyorlar. Pes doğrusu. Bir anda buzullara ulaşıyoruz. Ve dışarıda penguenler bizi selamlıyor. Sanki gerçek değil gibiler. Çok orijinaller.Sonra içeri dönüyorum. Uyanıyorum. Kendimi evimde     buluyorum. ...
Read more

Clara’nın Olağanüstü Hikayesi

Yemyeşil bir nisan ayında Clara Patrick her şeyden habersiz, her zamanki gittiği kafeden, her zamanki sütlü kahvesini alacakken, çok şiddetli bir deprem süregelir. Bu depremin değeri 7.2 dir ve evler çok sarsılmıştır ve neredeyse her bina göçük halindedir. Fakat o küçük kahveciye hiçbir şey olmamıştır. Elinde kahvesini tutarken sıcak karton kutu havaya sıçrayıp tavana çarpıp, yan duvarlarda 12 kez sektikten sonra yere, tam da Clara’nın rahmetli annesinden kalma botlarının üstüne dökülmüştür. Clara depreme mi botlara mı üzüleyim derken daha kötü bir şey olmuştur. Kafasının üstündeki heybetli avizeyi kendisini kıl payıyla ıskalayacak biçimde gördükten sonra yere düşüp bayılmıştır. Ya da tam tersi. İşte bayılıp yere düşmüştür. Her zaman orada çalışan Tom da kızı kucaklayıp hemen yan binadaki hastaneye götürmüştür. Kızın uyanması yaklaşık 23 saat 59 dakika 59 saniye sürmüştür. Uyandığı anda hafızası tamamen format atılmış bir bilgisayar gibidir. Gördüğü kahveci Tom’u babası sanmıştır. Ve ö...
Read more

Tam da Kalbime

 Tutkuyla bağlanmaktı Belki de arzuların çakışması Tam bir şimşek gibi Ya da kuş gibi şakıması Yıldırım düştü sanki  Hayır o tepeye değil Tam da kalbime Zıt kutuplar, zıt kalıplar Yağmuru çekti  Ve tüm ormana yağdı İstediğini elde etti Dünya sustu Yağdı yarın yokmuşçasına  Ve söndü  Kalbimdeki yangın.
Read more