Son Kullanma Tarihin mi Geçti Yoksa?

Karnımda bir sancıyla uyandım. O kadar kötü hissettim ki başka hiçbir düşünceye yer veremedim beynimin en ücra köşelerinde bile. Her neyse, dışarıya çıkmadan bir dakika önce bir telefon aldım. Tanımadığım biriydi. Bana Abraham Klein’i sordu. Aklıma hiçbir kimsenin siması gelmedi. Sonra son 10 saniye içinde duraksadım ve yere ayakkabı koymak için serdiğim gazeteye ilişti gözüm. Ve ta da. O isim manşette yazılıydı. Son iki günde öldürülen 5 kişiden biriydi. Tek diyebildiğim zorlanarak da olsa, gazetedeki manşet oldu. Bir anda hat düştü. Ve ben yine ağrılarımla baş başa kaldım.
Ofise geldiğimde ağrım dinmişti fakat herkes tuhaf bir şekilde yorgundu ve kimse kimseyle tek çıt bile çıkartacak bir sohbete girişmiyordu. Sanki herkesin benden sakladığı bir sır vardı. Masadaki iş telefonum çaldı. Yine beklenmedik bir aramaydı. Korkarak da olsa açtım. Neyse ki annemdi. Ama o da tuhaf davrandı. Bana bankada yeterli param olup olmadığını ve çekindiğim bir konu varsa kendisiyle paylaşabileceğimi söyledi. Kafam allak bullak olmuştu. Sonra tuvalete gitmeye karar verdim. Eğer bir dedikodu varsa bunu kesin orada öğrenirdiniz çünkü. 6 kapılı lavaboya gittim. Hepsi doluydu ve herkes telefondaydı. Bir ses benim ilgimi çekecek bir konudan bahsediyordu. ‘Sırası geldi, alfabeye göre onda. Hiç belli etmemeye çalışıyoruz. Ama sanırım acı sinyalleri iletildi. Tamamdır rapor ediyorum.’ Bir şey anladıysam Arap olayım.
Masama ulaştım ve ölen insanların isimlerine baktım. İlk kişi Abraham Klein, 2. Adam Larke, 3. Aden Klan, 4. Affley Black, 5. Alley Brown. Anlayamadığım tek şey, neye göre seçildiğiydi. Hepsinin doğum yerine baktım. Bambaşkaydı. Çalıştıkları işlere baktım. Yine bambaşkaydı. Sonra bir ismin sperm bankasından alınan bir spermle dünyaya geldiğini duyunca duraksadım. Çünkü benim babam yoktu. Annem her seferinde bana yalanlar attı onun hakkında. Alkolik olduğundan, beni istemediğinden bahsetti. Resmini sorduğumda da hepsini yaktığını söyledi. Ama bir sorun daha vardı. Neden biz? Ne sıkıntımız vardı? Her an öldürülecek miydim?
Eve en işlek caddeden gitmeye karar verdim. Aslında sonra aklıma sperm bankasına gitmek geldi. İnternetten baktım. En yakını 2 kilometrelik mesafeydi. 30 dakikamı aldı. İçeri girdim. Kapıda ‘out of date productions’ yazıyordu. Danışmaya gittim. Olan ölümlerin sebebi siz misiniz diye sordum. Aldığım cevap komik geldi şaşkına döndüm:
--Evet efendim. Aslında biz onları yapalı çok uzun zaman olmadı ama sürümlerinde sıkıntılar olmuş. O yüzden fabrika ayarlarını sıfırlayacağız. Sizin adınızı da kontrol edebilirim isterseniz.
--Aslında isterim.
Dedim hunharca gülerek.
Ekranda ‘emergency: out of date, needs to be progressed.’ yazıyordu. O anda kafama bir darbe aldım. Şimdi olanları hatırlamıyorum. Bunu da ben yazmadım zaten. Beyin arşivimden kağıda dökmüşler.

Şu an hayatına devam ediyor. Hiçbir şeyi hatırlamıyor. Yani düzeltildiğini canım. Yoksa yaşamını hala doyasıya yaşıyor kerata. Rapor edilmiştir. 

Comments

Post a Comment

En Çok Okunan

İtiraf

Küçük pıtırcığım, Sen evlilik dışı bir çocuksun. Sana gebe kaldığım gün 18 yaşıma girdiğim gündü. Babanla birbirimize çok aşıktık. 3 yıl sonra senden habersiz evlendik. Şu an 13 yaşındasın. Ben onun papatyası o benim ela gözlümdü. Öyle aşıktık ki, en kalabalık çarşılarda kaybolduğumuzda o beni yasemin kokulu parfümümden bulurdu. Benim için o paha biçilemez bir mücevherdi. Tek kusuru kafa yapısıydı. Bazen çok dar görüşlü olabiliyordu. Ama sevgi dolu bir kalbi vardı. Bana her baktığında kalbim güm güm çarpardı ve biliyor musun aslında o çok sık bakardı bana. Ben her an öyle heyecan dolardım. İçimde tarif edilemez bir aşk düğümü atılmıştı. Koparmadan açılamayacak kadar sıkı bir düğümdü ve zaten zorlanarak yırtıldı. Senin gey olduğunu fark ettim. Ben anladım bunu. Erkek arkadaşlarınla öpüşürdün. Ve kızlardan nefret ederdin. Daha 4 yaşındaydın. Bunu babanla paylaşmak istedim. Ama o seni istemedi. Ben erkek gibi erkek isterim dedi bana. Ben şaşakalmıştım. Sen hiçbir erkekten noksan deği...
Read more

Anahtar

Anahtarımı kontrol ettiğimde yine o saçma manzarayla karşılaştım. Turuncu anahtarlığım çantamın ön gözünde değildi. Annem bugün evde olamayacağını söylemişti. Saat 22.00 dı. Yapacak tek şey karşı dairedeki yeni taşınan kadından yardım istemekti. Çünkü çok iyi bir insan olduğunu annemden duymuştum. Her akşam kedileri ve köpekleri beslediğini ve annemi her gördüğünde onunla içten bir şekilde sohbet ettiğini söylemişti bana. Hatta bir karıncaya bile zarar vermeyecek sağduyuda biri insan derdi. Ben de daha fazla düşünmeden onun kapısını çaldım. Kapıyı tam 3 saniye sonra açtı. Kadının elinde bir kokteyl bardağı vardı. Müzik son ses, evde 10 kişi dans ediyordu. Kadının ağzı içki değil de daha çok kolonya gibi kokuyordu. Konuşması uzun sürmedi: Siz Mrs. Ellen’ın kızı olmalısınız? Biz de tam eğleniyorduk, buyurmaz mısınız? Aa aslında çok isterim. Çünkü bugün annem evde yok. Ben de anahtarı ofiste unutmuşum. Annem gelene kadar sizinle vakit geçirmeyi düşünmüştüm. Çünkü bildiğim tek siz vars...
Read more

Yat Macerası

  Kocaman yuvarlak bir masanın etrafında toplanmışız. Ablam, annem, en yakın arkadaşım ve ismini bilmediğim birkaç şahısla birlikte kendi aldığım yatımda bir ziyafetteyiz. Yemekte annemin hazırladığı, el emeğini çokça kattığı, dolma kısır ve benzeri tabaklar var. Herkes çok aç ve durmadan yemek yiyor.     Henüz denize açılmamışken bir misafir geliyor. Gelen kişi a101 çalışanı bir kadın. Geçen eşim bir dolap almıştı yattaki odamıza ama kurulum yaparken eksik parça çıkmıştı. Onu getirmek için gelmiş. İçim rahat etmedi. Yat gezisine onu da çağırdım. Güzelce yedik birlikte. Tatlı bir kızdı. Sonra yat harekete geçti. Buzullara doğru gidiyorduk. Ben bir güverteye çıktım. Bir baktım halam klimayı açıp bırakmış. Zaten     kuruş kazanıyorum bir de boşuna klima açıyorlar. Pes doğrusu. Bir anda buzullara ulaşıyoruz. Ve dışarıda penguenler bizi selamlıyor. Sanki gerçek değil gibiler. Çok orijinaller.Sonra içeri dönüyorum. Uyanıyorum. Kendimi evimde     buluyorum. ...
Read more

Clara’nın Olağanüstü Hikayesi

Yemyeşil bir nisan ayında Clara Patrick her şeyden habersiz, her zamanki gittiği kafeden, her zamanki sütlü kahvesini alacakken, çok şiddetli bir deprem süregelir. Bu depremin değeri 7.2 dir ve evler çok sarsılmıştır ve neredeyse her bina göçük halindedir. Fakat o küçük kahveciye hiçbir şey olmamıştır. Elinde kahvesini tutarken sıcak karton kutu havaya sıçrayıp tavana çarpıp, yan duvarlarda 12 kez sektikten sonra yere, tam da Clara’nın rahmetli annesinden kalma botlarının üstüne dökülmüştür. Clara depreme mi botlara mı üzüleyim derken daha kötü bir şey olmuştur. Kafasının üstündeki heybetli avizeyi kendisini kıl payıyla ıskalayacak biçimde gördükten sonra yere düşüp bayılmıştır. Ya da tam tersi. İşte bayılıp yere düşmüştür. Her zaman orada çalışan Tom da kızı kucaklayıp hemen yan binadaki hastaneye götürmüştür. Kızın uyanması yaklaşık 23 saat 59 dakika 59 saniye sürmüştür. Uyandığı anda hafızası tamamen format atılmış bir bilgisayar gibidir. Gördüğü kahveci Tom’u babası sanmıştır. Ve ö...
Read more

Tam da Kalbime

 Tutkuyla bağlanmaktı Belki de arzuların çakışması Tam bir şimşek gibi Ya da kuş gibi şakıması Yıldırım düştü sanki  Hayır o tepeye değil Tam da kalbime Zıt kutuplar, zıt kalıplar Yağmuru çekti  Ve tüm ormana yağdı İstediğini elde etti Dünya sustu Yağdı yarın yokmuşçasına  Ve söndü  Kalbimdeki yangın.
Read more